Laboratorium - Safety System Hand Protection PL

Projektowanie i kontrola jakości rękawic stanowią dodatkową wartość naszej organizacji, wciąż pracującej nad udoskonalaniem gamy naszych produktów.

Struktura techniczna Lanzi zawiera laboratorium, posiadające najnowocześniejsze urządzenia do wykonywania testów mechanicznych, chemicznych oraz do symulacji warunków użytkowania rękawic.
Jesteśmy w stanie określić charakterystyki materiałów, ich właściwe dostosowanie do wykonywanej pracy, oraz zagwarantować zgodność i ciągłość produkcji na przestrzeni czasu. Laboratorium Lanzi stosuje urządzenia i procedury zaaprobowane przez Notyfikowaną Jednostkę CTC z Lyonu (nr 0075), która certyfikuje uprawnienia laboratorium do wystawiania Raportów z Testów (EN388:2004; EN420:2010 dla testów zręczności manualnej, długości całkowitej i pH), formalnie potwierdzonych przez Jednostkę Certyfikującą.

Zgodnie z normą UNI EN 420
laboratorium posiada urządzenia do przeprowadzania następujących prób

Jest on sprawdzany za korespondencję o długości rękawicy do wielkości określonych zgodnie z normą EN420.

Pomiar pH przeprowadzony jest na bazie wodnej. Fragment testowanego materiału zostaje sproszkowany i wymieszany z wodą zdemineralizowaną. Następnie roztwór zostaje mechanicznie potrząsany przez 6 godzin i przefiltrowany przed przeprowadzeniem analizy.

pH-metr jest tarowany po każdym użyciu: wartość pH rękawic musi zawierać się pomiędzy 3,5 i 9,5.

Roztwór używany do mierzenia pH analizowany jest celem wykrycia, drogą analizy chemicznej, obecności CrVI.
Gdy wynik jest pozytywny przeprowadza się analizę ilościową za pomocą pomiarów fotometrycznych.

Zawartość chromu w rękawicach skórzanych musi być niższa niż 3 mg/Kg.

Zręczności testuje się poprzez pomiędzy palcem wskazującym a kciukiem z metalowego walca do trzech następujących po sobie razy, bez niepewności, w ciągu 30 sekund.

W zależności od średnicy cylindra jest definiowany jako poziom sprawności, który wynosi od co najmniej 1 do maksimum poziomu zręczności 5.

Zgodnie z normą UNI EN 388
laboratorium posiada urządzenia do przeprowadzenia następujących prób

Okrągłe próbki testowanego materiału (tkanina, skóra/etc) obracają się w kontakcie z materiałem ścierającym przewidzianym przez normę, przy określonej wartości ciśnienia (9 kP a). Odporność na ścieranie określana jest poprzez ilość cykli potrzebnych do rozdarcia (utworzenie się dziury w próbce).

Symultaniczne wykonywane są cztery testy; każdy z nich został osobno przygotowany i zamontowany na głowicy obrotowej. Materiał ścierny, wzdłuż którego kręcą się próbki wykonując ruch eliptyczny (Ruch Lissajusa), umieszczony jest na dyskach obrotowych.

Pomiary wykonane są na podstawie porównania wyników uzyskanych po analizie wzorca (tkanina canvas „świadek”) z wynikami przeprowadzonych prób. Nad wzorcem porusza się ruchami kolistymi znormalizowane okrągłe ostrze, wprawiane w ruch za pomocą dźwigni oddziałującej horyzontalnie na wzorzec, z silą o wartości 5N.

Licznik rejestruje liczbę cykli cięcia aż do uzyskania kontaktu z gumowym przewodnikiem umieszczonym pod próbką. Wówczas obwód elektroniczny automatycznie zatrzymuje aparat. Określenie poziomu wytrzymałości następuje poprzez zastosowanie formuły matematycznej określonej przez normę.

Służy do określenia wytrzymałości na rozdarcie testowanego materiału, zarówno tkaniny, skóry, jak i impregnowanych powierzchni. Przedłużenie oraz siła rozdarcia mogą być mierzone za pomocą odpowiednich uchwytów.

Wytrzymałość na rozdarcie określana jest jako siła konieczna do rozdarcia wzorca o właściwościach zdefiniowanych przez normę. Test odbywa się przy pomocy przyrządu wywołującego trakcję, posiadającego system pomiaru siły o niskiej inercji.

Z wewnętrznej części rękawicy zostaje pobrana okrągła próbka o średnicy ok. 40 mm.

Próbka zostaje umieszczona na odpowiednim przyrządzie o powierzchni zewnętrznej zwróconej w stronę stalowej igły, która ze stałą szybkością oddziałuje na próbkę aż do jej przedziurawienia, określając w ten sposób wytrzymałość materiału na perforację.

Zgodnie z normą EN 407
laboratorium posiada urządzenia do przeprowadzania następujących prób

Próbka materiału o okrągłym kształcie zostaje przymocowana do kalorymetra i pozostawiona w kontakcie z cylindrem grzewczym, uprzednio ustawionym na daną temperaturę.

Termopara, zintegrowana z kalorymetrem i znajdująca się pod próbką materiału odmierza wzrost temperatury od momentu, w którym próbka wchodzi w kontakt z cylindrem grzewczym.

Test zostanie przerwany, gdy uzyskana temperatura przeroczyła o 10°C temperaturę otoczenia (wartość pomiędzy 15° e 25°C). Zgodnie z normą EN407, poziom zostanie przekroczony, gdy wzrost temperatury o 10°C nastąpił w zakresie czasowym 15 sekund.